Showing results by narrator "Michal Breitenwald" in All Categories

Czy w kazdym z nas drzemie prawdziwe zlo? Gdzie leza granice ludzkiego okrucienstwa? Autobiograficzna powiesc Josepha Conrada o jego podrózy do Kongo, która doczekala sie dwóch adaptacji filmowych. Prosta z pozoru fabula staje sie tlem do ukazania prawdziwego oblicza kolonializmu przelomu XIX i XX wiek, w którym nie chodzilo o niesienie przyslowiowego kaganka oswiaty ludom Afryki, lecz o ich wyzysk i zniewolenie.

"Niemyte dusze" (1936) uwaza sie za blyskotliwa, parodystyczna i mocno kontrowersyjna diagnoze zbiorowosci i jednostki. Zafascynowany Freudem, Witkacy zaleca psychoanalize jako lekarstwo chroniace przed nadciagajacym kataklizmem. Sam autor nadal dzielku podtytul: "Studium psychologiczne nad kompleksem nizszosci, wezlowiska uposledzenia przeprowadzone metoda Freuda, ze szczególnym uwzglednieniem problemów polskich".

W tej szyderczej tragikomedii milosnej Witkacy poddaje mistrzowskiej analizie zmienne stany umyslu i sprzeczne odruchy wynikajace z perwersyjnej psychopatologii, bedacej podlozem dzialan wszystkich jego postaci. Atanazy Bazakbal - dosc atrakcyjny 28-latek, aplikant adwokacki, zakochal sie po raz pierwszy w Zosi. Nieznajomosc tego uczucia wyzwolila w nim koncepcje "programowej" zdrady. Zdradza wiec ukochana z Hela Bertz - bardzo piekna dziewczyna zydowskiego pochodzenia. Zdrade traktuje, jak doswiadczenie metafizyczne, które wzmocni jego uczucia.

To nie tyle zapiski z podrózy po Azji. To zywe swiadectwo przezyc Antoniego Ferdynanda Ossendowskiego - znanego globtrotera, naukowca, awanturnika, szpiega, dyplomaty i dziennikarza. Uciekajac przed bolszewikami przez syberyjska tajge i stepy w Mongolii az do Chin, doswiadcza rzeczy i zjawisk, o których nie snilo sie filozofom. Niesamowite okazy fauny i flory, azjatycka odmiennosc kulturowa, wspaniale budowle, magiczne rytualy tubylców... wszystko to opisane zostalo z najprawdziwsza pasja i swada. Dzieki sugestywnemu glosowi Michala Breitenwalda i my mozemy na chwile znalezc sie w tym "rozgorzalym od namietnosci politycznych azjatyckim kotle".

Stanislawa Ignacego Witkiewicza - filozofa, prozaika, poete, dramaturga, malarza i fotografa zapewne zna kazdy. Prawdopodobnie kazdy tez doskonale wie o jego eksperymentach ze srodkami psychoaktywnymi. "Narkotyki" uwaza sie za jeden z najbardziej interesujacych opisów wplywu kilku z nich (m.in. morfiny, peyotlu, kokainy, eteru, alkoholu i nikotyny) na percepcje i funkcjonowanie organizmu. I oto przed Panstwem zapiski artysty we wspanialej interpretacji Michala Breitenwalda. Witkacy dzieli sie w nich osobistymi przezyciami, jakich doswiadczal po zazyciu kazdego ze specyfików. Co zastanawiajace, w swojej rozprawie pokusil sie tez o akcenty dydaktyczne i moralizatorskie. Dzielo ze wszech miar wyjatkowe!

Czwarta czesc slynnego cyklu powiesciowego. Poznajemy nowe, czesto zaskakujace cechy postaci wczesniej juz znanych. Proust w dalszym ciagu podejmuje próbe zdefiniowania milosci i jej przyczyn. Autor jak zawsze mistrzowsko kresli opisy zachowan, a przede wszystkim stanów ducha swoich bohaterów. Nierzadko sa one zabarwione duza doza poczucia humoru, co czyni dzielo, znacznie przystepniejszym w odbiorze.

Jeden z pierwszych reportazy Wankowicza, opisujacy tygodniowy pobyt w ZSRR. Na radziecka Rosje patrzyl okiem zyczliwym i nieuprzedzonym, choc takze bez wiekszego entuzjazmu. Wankowicz mial niezwykly dar obserwacji, latwosc nawiazywania kontaktów z ludzmi, ogromna ciekawosc drugiego czlowieka, a co najwazniejsze zyczliwosc dla niego. Cechy te sa doskonale widoczne w tekscie, stanowia wyróznik calej twórczosci autora, czyniac ja wyjatkowa i ponadczasowa.

Wchodzaca w sklad monumentalnego cyklu "Komedia ludzka" powiesc o mlodym poecie z prowincji, który przybywa do Paryza i od wewnatrz poznaje srodowisko literatów i dziennikarzy. Okazuje sie, ze w tym bezwzglednym swiatku cynizm, interesownosc i smak wladzy nad konsumentami sztuki to najwyzsze wartosci. Z poczatku pelen wiary w moc pióra Lucjan Chardon de Rubempré stopniowo traci zludzenia i sam ulega obowiazujacym tutaj regulom. Ostatnia ostoja uczciwosci jest jego przyjaciel prowadzacy drukarnie w rodzinnym Angoulême.

Dzieki relacji naocznego swiadka i uczestnika wydarzen, Antoniego Tuchowskiego, poznajemy dramatyczne losy ludzi po 17 wrzesnia 1939 roku. Fragmenty tej znakomitej prozy byly drukowane w prasie konspiracyjnej, mozna ja bylo takze uslyszec w Radio Wolna Europa i w I Programie Polskiego Radia. Z uwagi na wage tematu, jaki porusza, a takze doskonaly styl autora, ksiazka ta zostala w latach 90. ubieglego wieku wpisana na liste lektur szkolnych.

Fiodor Dostojewski – mistrz zaglądania do duszy – w czterech nowelach zawartych w tym zbiorze opowiada cztery cudownie różne historie. Ich spoiwem jest sam Dostojewski, jego bohaterowie zawieszeni w świecie iluzji, zazwyczaj w hierarchii społecznej gdzieś pośrodku, z marzeniami by być bogatsi, by żyć pełnią życia a nie w duszącej atmosferze ich otaczającej, którą przecież sami tworzą. Pełni przebiegłości i wyszukanych form towarzyskich, pełni grzeczności a zarazem brutalni w swych dążeniach.

Nie wydana za zycia autora z powodów osobistych i smialych scen erotycznych, powiesc, której tlem, jest burzliwy romans Witkacego z wybitna aktorka, Irena Solska. Dla tytulowego Bunga, poczatkujacego artysty,, kobieta artystka jest obietnica wtajemniczenia w niezwykle misteria metafizyczne. Mlodziencza milosc ksztaltuje subiektywny obraz wyidealizowanej kochanki.

Glównym bohaterem powiesci jest Genezyp, zdrowy, przystojny i dobrze sytuowany mlodzieniec. Poznajemy go u progu uzyskania dojrzalosci w kazdej sferze zycia. Doswiadcza milosci w najrozmaitszych odmianach: cyniczno-zmyslowej (ksiezna), homoseksualnej (Tengier), masochistycznej (Persy), sentymentalnej (Eliza). Kiedy umiera ojciec Gezypa staje sie on glowa rodziny.

Któregoś dnia w prowansalskim miasteczku Digne zjawia się wypuszczony z więzienia Jean Valjean. Jedyną osobą, która przyjmuje go przychylnie, jest biskup. Valjean ucieka w nocy, kradnąc zastawę stołową. Zostaje zatrzymany przez policję, biskup jednak zapewnia, że sam podarował mu srebra. Po odejściu policjantów stwierdza, że w ten sposób wykupił duszę Valjeana od sił zła i oddał Bogu. Były więzień postanawia zmienić swoje życie.

"(...) Kiedy bylem malym chlopcem, puszczalem z matka latawce. Patrzylem, jak wzbijaly sie w niebo tak wysoko, na ile starczylo sznurka. Pytalem mame, wskazujac na niebo: Co tam jest, mamo? Przestrzen - odpowiadala. A co to jest przestrzen, mamo? To jest cos, co nie ma konca, synku.

Poruszajaca a zarazem komiczna opowiesc o czlowieku którego mottem zyciowym jest nic nie robienie. Cale dnie spedza w lózku lub na kanapie pograzajac sie w dylematach i cierpieniach "rosyjskiej duszy". Slodka blogosc przerywaja komiczne dyskusje ze swym sluzacym - jeszcze wiekszym leniem i nierobem. Czy wizja ozenku moze cos zmienic?

Byl prorokiem i osoba swieta, a zarazem grymasnym i dokuczliwym starcem. Gdyby przyszedl na swiat dwa tysiace lat wczesniej, jego nauki przeksztalcilyby sie w religie, która nazwano by bezgwaltem (ahimsa) i niesprzeciwianiem sie zlu, mestwem i poszukiwaniem Prawdy, czyli Boga.

Zbiór felietonów i reportazy publikowanych m.in. na lamach: "Gazety Wyborczej", "Dekady Literackiej", czy paryskiej "Kultury" w latach 1994 - 2003. Teksty sa niezwykle róznorodne tematycznie, od spraw lekkich po powazne: problemy spoleczne, historyczne, obyczajowe kulturowe. Autor ma doskonaly zmysl obserwacji, wnikliwie analizuje ludzkie zachowania. Za sprawa doskonalego poczucia humoru, umiejetnosci zachowania dystansu do samego siebie i wartkiego jezyka Kalinin równie czesto wprowadza czytelnika w doskonaly nastrój, co melancholijna zadume.

Ta niewielkich rozmiarów powieść Dostojewskiego, przenosi nas do fikcyjnego Ruletenberga, w którym ważą się losy arystokratycznej rodziny i osób z nią związanych. Wszyscy grają: sami ze sobą, z najbliższymi, z losem; grają pasjami, zatracając się całkowicie. Nawet stareńka "la baboulinka", 75-letnia Antonida Wasiliewna, która – mogłoby się wydawać – bezbłędnie demaskuje zakłamanie bliskich i ukazuje ich prawdziwe motywy, sama daje się porwać emocjom gry w kasynie przegrywając pieniądze przeznaczone na remont cerkwi. Autor z niezwykłą precyzją opisuje wir uczuć, w jaki wpadają hazardziści.

Zainspirowana ludowa basnia epopeja fantastyczna opisujaca niezwykle przygody dwóch olbrzymów: Gargantui i jego syna Pantagruela. Jest to lsniaca rubasznym, czesto wulgarnym humorem opowiesc, w której groteska przeplata sie z szalona fantazja. Nauki, jakie pobieraja bohaterowie, bitwy i pojedynki, które tocza, ich niekonczace sie uczty, wedrówki, sady, zarty, fortele, parodystyczne debaty z ówczesnymi autorytetami - wszystko to sluzy autorowi za kanwe dla swobodnej, niczym niekrepowanej satyry na caly otaczajacy go swiat.

Nostalgiczna podróz w czasie. Autor powraca pamiecia w rodzinne strony, by opisac nieistniejacy swiat kresowych dworów: litewskie Nowotrzeby i bialoruskie Kaluzyce. Z duza pieczolowitoscia odtwarza wyglad budynków, sprzetów, a takze zwyczaje i potrawy. Wspomina dzieciece zabawy i ludzi, których wtedy spotkal.