Showing results by author "Aleksander Fredro" in All Categories

Ponadczasowa i niezwykle zabawna opowiesc mistrza polskiej literatury, Aleksandra Fredry. Historia nieustajacego sporu miedzy Czesnikiem Raptusiewiczem i Rejentem Milczkiem, ukazujaca z przymruzeniem oka typowo polskie przywary i slabostki. Czy milosc dwojga mlodych ludzi wygra z pragnieniem zemsty?

Na obrzeżach szlacheckiej posiadłości, pełnej gości z różnych pokoleń i środowisk, zatrzymuje się na odpoczynek tajemniczy wędrowiec, Ludmir. Kiedy zauważa zbliżającą się parę, udaje, że śpi. Dzięki temu dowiaduje się, że młodzieniec, Janusz, zamierza kazać przenieść go do dworu, przebrać w teatralne szaty sułtana i namówić wszystkich mieszkańców i gości, aby również się przebrali i udawali dworaków sułtana. Figlem tym Janusz chce przypodobać się właścicielowi posiadłości, panu Jowialskiemu, gawędziarzowi, nieustannie zamęczającemu otoczenie powtarzaniem historyjek, będącemu także dziadkiem Heleny, o której rękę ubiega się Janusz.

W domu na wsi Major gości pięciu zaprzyjaźnionych huzarów. Zaplanowali sobie polowania i grę w szachy - prosty odpoczynek z dala od wymogów towarzyskich. Dopiero co wyprawili z dworku starą klucznicę ("ostatnią białogłowę") i Rotmistrz błogo wzdycha: "Będzie raz przed się cicho i spokojnie", gdy nagle przed żołnierską samotnię zajeżdża kilka pojazdów. Nieproszone i niezapowiedziane, Majora odwiedzają trzy jego siostry, „jedna starsza i grubsza od drugiej”. Towarzyszy im Zofia - córka jednej z nich - i trzy panny służące. A także pieski, kot, sroka, wiewiórka, kanarek... To jedna z nielicznych komedii Fredry napisanych prozą. O jej niesłabnącej popularności świadczą liczne i wciąż nowe przedstawienia teatralne.

Jedna z najlepszych komedii Aleksandra Fredry w formie audiobooka. W polskim szlacheckim dworku z XIX wieku starsi panstwo - pan Radost i pani Dobrójska - postanowili doprowadzic do malzenstwa bratanka Radosta - Gustawa, z córka Dobrójskiej - Aniela. Gustaw akceptowal nieuchronosc tego malzenstwa, ale sie do niego nie spieszyl; zyl beztrosko, wieczory spedzal na hulankach.

Hrabina Elwira ma romans z Alfredem, przyjacielem domu, który twierdzi, że kocha ją bardzo romantycznie, ale jednocześnie uwodzi śliczną służącą Justysię, która jest również obiektem zalotów pana domu, hrabiego Wacława.

Pan Geldhab dorobił się ogromnego majątku na dostawach wojskowych, a teraz chce awansować towarzysko. Sposobem na to ma być wydanie córki Flory za księcia Radosława. Księcia ścigają wierzyciele, a Flora ma ogromny posag i tak bardzo chce zostać księżną, że odtrąca zakochanego w niej Ludomira, oficera napoleońskiego. Nieoczekiwanie Radosław dostaje spadek, który rozwiązuje jego problemy finansowe... To jedna z nielicznych komedii Fredry, która kończy się realistycznie, a nie w sposób uważany ówcześnie za "szczęśliwe zakończenie".